…Do głównych barier rozwoju służby cywilnej należą: brak gwarancji systemowych i konstytucyjnych, niska kultura polityczna, interesy partykularne i nadmierne ingerencje partyjne, brak kultury prawnej, trudności w procesie dostosowania polskiej administracji do unii Europejskiej, ograniczone fundusze oraz krytyczny wizerunek służby cywilnej kształtowany przez media.

W ramach barier wewnętrznych mamy do czynienia z niskim poziomem identyfikacji pracowników i urzędników służby cywilnej z państwem, nieprawidłowymi relacjami z mediami, nazywanymi syndromem zamkniętej twierdzy, problemem z wdrażaniem e-administracji i nowych technologii informacyjnych, wyłączeniem gabinetów politycznych spod rządów ustawy o służbie cywilnej,

manipulacjami w procesie naboru, nietrafionymi metodami zarządzania zasobami ludzkimi, brakiem mobilności pracowników i urzędników, rotacją kadr, w tym głębokim poczuciem niepewności wynikającym z niedostatecznej stabilizacji zawodowej,

inercji członków korpusu, niskim, mało konkurencyjnym i mało motywacyjnym systemem wynagrodzeń oraz z problemami w relacjach między obywatelami a służbą cywilną…

…Służba cywilna powinna kierować się poczuciem misji, a nie tylko przepisami, co oznacza świadomość celów, do których zmierza. tym celem jest optymalny rozwój społeczny i gospodarczy. Aby to osiągnąć, wymagane są następujące czynniki:

przewidywanie, nowoczesne przywództwo, zmiana, konkurencyjność, koncesjonowanie usług, inwestycje, współpraca z jak najszerszą siecią partnerów (organizacji społecznych, instytucji pozarządowych), stałe nagłaśnianie działań oraz ich celów.

Cel ten można osiągnąć dzięki standaryzacji usług publicznych, czyli wprowadzeniu takich zmian w zarządzaniu urzędem, aby stał się funkcjonalny i przyjazny dla klienta/obywatela.

Całość w Gazecie Prawnej - niestety pełny artykuł nie jest  dostępny w wersji darmowej. A wierzcie mi, że z tą opinią warto się zapoznać.